0

طی دهه های اخیر فرضیه بازارهای کارآ از دو بعد مورد چالش بوده است؛ بعد خرد و بعد کلان. یکی از چالش هایی که در بعد کلان به بازارهای مالی پرداخته است وجود (و یا فقدان) استراتژی هایی است که بتواند بازده اضافه ایجاد کند. بحث سهام رشدی و ارزشی (یا استراتژی رشدی و ارزشی) از جمله موضوعات مهم در تعیین استراتژی هایی است که به بازده اضافه (یا عملکرد بهتر) منجر می شود. توجه آکادمیک روی این موضوع بعد از تحقیق معروف فاما و فرنچ (1992) ایجاد شد در حالی که تحقیقات بسیاری پیش و پس از آن به موضوع پرداخته اند.در تحقیق پیش رو تلاش می شود تا با مقایسه عملکرد سهام رشدی و ارزشی وجود یا فقدان استراتژی های یادشده که بازده اضافه ایجاد می نماید مورد بررسی قرار گیرد. در این مقاله سهام رشدی و ارزشی در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زمانی 1380 تا 1389 توسط پنج نسبت ارزشیابی تفکیک شده اند و عملکرد آن ها در دوره یکساله مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق از روش جدیدی برای تشکیل پرتفولیوها استفاده شده است. در این روش وزن سهام تشکیل دهنده پرتفولیو به صورت تصادفی است.نتایج تحقیق نشان دهنده وجود صرف ارزش در بورس اوراق بهادار تهران است و زمانی که پرتفولیوها از روش وزن تصادفی تشکیل می شوند، این صرف ارزش (اختلاف عملکرد سهام رشدی و ارزشی) از نظر آماری معنادار است.

هدف اصلی این پژوهش تبیین ناهنجاری سهام رشدی ارزشی با استفاده از رابطه چولگی توزیع بازده سهام و نسبت های حسابداری است. بدین منظور داده های 89 شرکت پذیرفته‎شده در بورس اوراق بهادار تهران برای دوره پنج ساله (1388 تا 1392) جمع آوری و تحلیل شدند. برای آزمون فرضیه های پژوهش نیز از داده های پانل با اثرهای ثابت استفاده شد. نتایج نشان داد میان چولگی و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار رابطه منفی و معناداری وجود دارد. این موضوع بیان‎کننده محتوای اطلاعاتی نسبت های مبتنی بر صورت های مالی در بورس اوراق بهادار تهران است. به‎علاوه، بر مبنای نتایج پژوهش چولگی بازده بر تفاوت میان بازده سهام رشدی و ارزشی اثرگذار است، هرچند به‎دلیل عدم وجود بی قاعدگی سهام رشدی و ارزشی در نمونه، مدارکی برای تایید الگوی تجربی پژوهش، مبنی بر تبیین تفاوت بازده سهام رشدی و ارزشی به‎واسطه علاقه سرمایه گذاران به چولگی، گزارش نشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

تغییر در عناصر مختلف بازار سرمایه، طی گذشت زمان، امری بدیهی است. میزان متغیر نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار، به عنوان معیار تعیین کننده رشدی یا ارزشی بودن سهام نیز، در مقاطع زمانی مختلف برای شرکت ها متفاوت خواهد بود. امروزه در ادبیات مالی، تغییر موقعیت یک سهم، در طول زمان، از موقعیت ارزشی به موقعیت رشدی را کوچ ارزشی- رشدی سهام می نامند. در این مطالعه، تایید می گردد که می توان از کوچ ارزشی-رشدی سهام شرکت ها برای بهبود عملکرد پورتفوی بهره گرفت. پس از ارایه راهبرد سرمایه گذاری بر اساس کوچ ارزشی-رشدی سهام، با استفاده از تحلیل عاملی، ارتباط متغیرهای محاسبه شده بر اساس صورت های مالی با بازدهی شرکت های تشکیل دهنده پورتفوی سرمایه گذاری بررسی گردید. بر اساس نتایج تحلیل عاملی نیز مشخص گردید که میزان نسبت بازدهی سرمایه عملیاتی به حقوق صاحبان سهام (ROEOI)، با بازدهی پورتفوی شکل گرفته بر اساس راهبرد سرمایه گذاری، رابطه مستقیم دارد.

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر شاخص های سرمایه فکری و عدم تقارن اطلاعاتی بر بازده سهام رشدی و ارزشی به صورت تجربی بوده است. سرمایه فکری با استفاده از سه معیار سرمایه انسانی، کارایی سرمایه ساختاری و کارایی سرمایه بهره وری مورد سنجش قرار گرفته است و تفکیک سهام به رشدی و ارزشی با استفاده از نسبت pe و نرخ رشد دارایی ها انجام شده است. همچنین، اندازه شرکت، نسبت اهرمی به عنوان متغیرهای کنترلی، وارد الگوی پژوهش شدند. نمونه پژوهش، مشتمل بر 78 شرکت در بازه زمانی سال های 1390 الی 1396 است. نتایج به دست آمده با استفاده از رگرسیون داده های ترکیبی حاکی از آن است که از بین شاخص های سرمایه فکری، شاخص سرمایه انسانی تاثیر مثبت و معنادار، کارایی ساختاری تاثیر منفی و معنادار و کارایی بهره وری تاثیر منفی و معناداری با بازده پرتفوی سهام رشدی براساس pe داشته اند همچنین نسبت سرمایه انسانی تاثیر منفی و معنادار، کارایی ساختاری تاثیر مثبت و معنادار و کارایی سرمایه بهره وری تاثیر منفی و معنادار با بازده پرتفوی ارزشی بر اساس نسبت pe داشته اند. آزمون فرضیه دوم هم نشان داد که سرمایه انسانی و کارایی سرمایه بهره وری در هر دو پرتفوی رشدی و ارزشی سهام بر اساس رشد دارایی ها تاثیر منفی و معناداری بر بازده سهام داشته اند اما کارایی ساختاری تاثیری بی معنی در هر دو پرتفوی رشدی و ارزشی بر بازده سهام داشته است عدم تقارن اطلاعاتی در هر دو پرتفوی رشدی و ارزشی بر اساس نسبت pe و رشد دارایی ها تاثیر مثبت و معناداری بر بازده داشته است.

مفهوم بهره وری سرمایه به اندازه گیری توان مدیریت در استفاده بهینه از سرمایه به عنوان یکی از منابع مهم و محدود شرکت می پردازد و انتظار می رود که سهام شرکت های با بهره وری سرمایه بالا، بازده بالاتری نیز داشته باشند. هدف این مطالعه، بررسی چگونگی رابطه بهره وری سرمایه با بازده آتی سهام در بورس اوراق بهادار تهران و همچنین بررسی تاثیرگذاری رابطه بهره وری سرمایه و بازده آتی سهام بر دو استراتژی مهم و متداول ارزشی و رشدی مدنظر می باشد. نسبت سود عملیاتی به سرمایه سرمایه گذاری شده شرکت به عنوان شاخص بهره وری سرمایه و نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار سرمایه سرمایه گذاری شده شرکت به عنوان شاخص تعیین سهام ارزشی و رشدی به کار گرفته شده است. دوره مورد مطالعه، سال های 1376 تا 1386 (11 سال) و نمونه انتخابی از میان شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و با ویژگی های تعریف شده، می باشد. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها، وجود رابطه بین بهره وری سرمایه و بازده آتی سهام در دو حالت کلی و کنترل شده و نیز تاثیر قابل توجه این رابطه بر ارتقای بازده حاصل از هر دو استراتژی ارزشی و رشدی را تایید می کند. در نهایت، توجه به بهره وری سرمایه در تدوین استراتژی های سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار تهران در قالب خرید سهام با بهره وری سرمایه بالا و فروش سهام با بهره وری سرمایه پایین، به سرمایه گذاران و مدیران پورتفوی پیشنهاد می شود.

مفهوم بهره وری سرمایه به اندازه گیری توان مدیریت در استفاده بهینه از سرمایه به عنوان یکی از منابع مهم و محدود شرکت ها می پردازد. کوچ ارزشی رشدی به تغییر موقعیت یک سهم از موقعیت ارزشی به موقعیت رشدی اشاره دارد که در این پژوهش به جای استفاده از نسبت ارزش دفتری به ارزش بازار () به عنوان عامل کوچ ارزشی-رشدی، از معیار استفاده شده است. هدف این پژوهش، بررسی رابطه کوچ ارزشی-رشدی و بهره وری سرمایه شرکت بوده و برای بررسی این رابطه از روش رگرسیونی فاما و مکبث استفاده شده است. جامعه آماری شامل شرکت هایی است که در سال های 1388 تا 1393 حداقل یک بار جزء 50 شرکت فعال تر منتشر شده توسط سازمان بورس و اوراق بهادار بوده اند که در نهایت با تعدیلات لازم به 80 شرکت در هر سال بسنده شد. نتایج نشان می دهد که کوچ ارزشی-رشدی با بهره وری سرمایه رابطه معنادار دارد.